Kontakt

Zgłosiłem się do prac nad Modelem, bo od początku było w nim coś niepokojącego. Z czasem moje obawy się potwierdziły… Mała grupka osób z UM Gdańska wraz z mniejszościami seksualnymi chce przeprowadzić w naszym mieście tęczową rewolucję spod znaku LGBT. Jako mieszkaniec i odpowiedzialny rodzic nie mogę czegoś takiego zaakceptować!

Jako matka i Polka chcę mieć pewność, że mogę wychowywać dzieci w wierze w Boga i zgodnie z wartościami Kościoła Katolickiego do którego należę. Gwarantuje mi to Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyrażając sprzeciw wobec działań promujących rozwiązłość i stawiających znak równości pomiędzy nią, a przymierzem małżeńskim uważam, że prywatne sprawy powinny pozostać w prywatnych miejscach. Nie chciałbym, aby Gdańsk dołączył do niechlubnej listy miast z historii, w których nieskrępowana seksualna niemoralność doprowadziła je do moralnej i cywilizacyjnej ruiny. Model na Rzecz Równego Traktowania to postulat kulturowej rewolucji obyczajowej. Jest bowiem wyrazem nieodpartej chęci środowisk LGBTQ do postrzegania drugiego człowieka przez pryzmat jego seksualnych preferencji.

Jako Ojciec i mąż z niepokojem obserwuję jak pod hasłami “równościowymi” planuje się dewastację rodzin, wprowadza się cenzurę wypowiedzi i zakazy manifestowania oraz planuje się wprowadzenie modeli edukacji “równościowej”, które w znaczny sposób mają ograniczyć władze rodzicielską, a dodatkowo zaburzają prawidłowy rozwój dzieci i młodzieży. Jako przedstawiciel dużych rodzin, które są najbardziej dyskryminowaną i zagrożoną wykluczeniem grupą społeczną, co potwierdzają dane GUS, nie mogę przejść obojętnie obok tak krótkowzrocznej i niszczycielskiej dla demografii polityki miasta.

Formuła prac nad gdańskim modelem na rzecz równego traktowania miała być wzorem demokratycznych dyskusji a okazała się kpiną gdzie głos odmienny został określony jako sabotaż. A przy tym model ma nie być wyłącznie sprawą Gdańska, jedna z rekomendacji brzmi: “Promowanie dobrych praktyk i rozwijanie współpracy metropolitalnej w zakresie równych szans i antydyskryminacji”.

Wolność to odpowiedzialność. Podejmując w imię darowanej wolności jakąkolwiek decyzję, musimy zawsze brać na siebie jej konsekwencje. W przeciwnym wypadku nasz sąsiad będzie musiał płacić za nasze błędy. Niestety, żyjąc w takim społeczeństwie to my będziemy musieli wziąć na siebie spłatę jego należności.

Jeżeli w propagandzie mówi się, że Gdańsk dołączy do tęczowych miast – oznacza to dyktat środowiska LGBT. Genderową edukację, seksualizację dzieci oraz wkroczenie do szkół ideologii engelsowsko-neomarksistowskiej. Karta równości jest tylko mydleniem oczu. Równe traktowanie opiera się na uznaniu, że każdy człowiek ma taką samą godność i to powinno być podstawą edukacji społeczeństwa bez ideologii.

Dyskusja, z której jest wykluczany głos większości w imię przeciwdziałania dyskryminacji, staje się modelowym przykładem tyranii mniejszości. Każde dziecko zasługuje na mamę i tatę – niezależnie od podglądów na ten temat aktywistów mniejszości seksualnych.

Za życiem, za rodziną, za prawdą.